Vandaag moest Mark Rutte even naar het toilet. Zijn gezicht poederen waarschijnlijk, het mietje. Ik zag mijn kans schoon om eens wijdbeens op zijn zetel plaats te nemen. Heerlijk om, niet alleen officieus (620.555 voorkeurstemmen) maar ook officieel, de eerste te zijn. "Hier kun je nog wel zitten Mark. Hehehe," zei ik al wijzend naar mijn stoel. Ik kon mijn satanische grijns niet meer onderdrukken. "Opgestaan, plaats vergaan. Regels zijn regels."